top of page
Taalliefhebber
Fragmenten uit het leven
Geïnspireerd door verhalen uit boeken, films en het leven zelf.
MIDZÖMER
​
Ik zie je staan,
je blik op het water gericht.
Geruisloos kom ik dichterbij.
​
Ik streel je hand.
Je draait je om.
Je blikt haakt in de mijne,
we hoeven niet te spreken.
​
Je legt je armen om mijn middel,
ik leg mijn hoofd zacht op je borst.
Als twee magneten komen we samen.
​
Dit moment.
Het overspoelt ons.
Ik laat je nooit meer los.
​
( Geïnspireerd op een scene uit de Scandinavische serie Vår tid är nu).
GEBOORTE VAN EEN MOEDER
​
Jij maakte mij een moeder.
En toen je er eenmaal was,
was alles nieuw en toch ook niet.
​
Ik wist je te troosten, zomaar uit het niets.
Kon aan geluiden horen wat er was, en soms ook niet.
Instinctief nabijheid geven, je groeide immers onder mijn hart.
​
In mij werd je geweven, in mij klopte opeens jouw hart, in mij kwam je tot leven.
Het leven mocht ik je geven, een onbeschrijfelijk liefde.
En met jouw geboorte ontstond mijn oer-instinct.
​
Jij maakte mij een moeder, lief klein kind.
UIT HUIS
​
Ineens vlieg je uit, op eigen benen.
Ik haal diep adem, blijf nog even staan.
Kijk nog even.
Van energiek klein jongetje naar een prachtige jonge vent.
Ik heb lang naar je uitgekeken, en ben intens trots op wie je geworden bent.
Weet me te vinden, in vreugde en verdriet,
of om eens te praten over waar ik steken vallen liet.
Dag lieve jongen, de wereld aan je voeten; geniet!
BREUK
​
Met mijn ogen dicht,
zie ik hoe je naast me ligt.
Je ogen gesloten, in diepe rust.
En ik denk aan hoe je me vandaag hebt gekust.
Zo vol verdriet, wanhopig hoe je verder moet.
Ik hield je vast en deed vervolgens een stap terug.
Ik kan jou het leven niet leren,
en ik denk aan hoe dit verder moet, jij, ik, wij.
Ik staar naar het plafond, liggend op m’n rug.
HERINNER MIJ
​
Wie draagt dan nu je tranen?
Of houdt je hand vast als het moet?
Ik wil je niet verlaten,
heb gewoonweg niet de moed.
​
Maar meer tijd is me niet gegeven.
Het is nu tijd om te gaan.
Was zo graag nog gebleven,
maar zolang je mij herinnert, blijf ik bestaan.
VERVAGEN
​
Je bent er, maar je bent er niet.
Vandaag ben ik je vader, en gister was ik je broer.
Wie ik voor je was al die jaren, het is vergeten.
De ziekte stuurt je op retour.
Naar vervlogen tijden, van toen je een klein meisje was.
Je vraagt naar je moeder, bij het dichtritsen van je jas.
Zoekt je broer bij wie je op de kamer sliep,
begint me te wekken, zoals je hem vroeger wakker riep.
Ik mis je, terwijl je nog altijd bij me bent.
Ik verlies je, nu je mij niet meer kent.
Ik wieg je, je bent je moeder kwijt.
En nimmer, nimmer heb ik van ons leven spijt.
MISKRAAM
Want al ben je niet geboren,
weet dat ik je voor me zie.
Mijn lief klein kind, zult altijd bij mij horen.
​
Ik mis wie je had kunnen worden,
en steek een kaarsje voor je aan.
Moeder zonder kind,
hoewel je altijd blijft bestaan.
​
STROMBOLI
​
Ik bevries van angst.
zeg dat ik dit niet wil.
Je zet door, een jager met de prooi al in zijn hand.
​
Ik zet me af, zeg nogmaals nee, maar je hebt een plan.
Je zet door en ik bevries.
Bevangen door angst, als een pop zo stil.
​
En het duurt. En duurt.
Je warmte en je adem.
Je geur en je gehijg.
​
Jouw warme zaad in mijn koude lijf.
Je trekt je terug.
Vies.
Zo intens vies.
​
Ik tril.
Snak naar adem.
Je hebt me gebroken.
​
En in mijn hoofd schreeuwt een kille stem.
Vies wijf.
​
( Geïnspireerd op het boek van Saskia Noort).
THE MEET CUTE
​
Ik zet mijn fiets op slot en sluit bij de bakker aan in de rij.
Mijn blik valt op een leuke man, hij rekent af, ik zet een stap opzij.
Onze ogen haken in elkaar, er wordt gevraagd door de bakker wat mijn wensen zijn.
​
Buiten sta je bij je fiets en kijkt me nog eens aan.
Een mooie glimlach komt tevoorschijn nu je je mondkapje hebt afgedaan.
​
Ik blijf even naar je kijken en denk shit, zeg iets, maar wat? Fuck!
Hoe ging dit ook alweer?
Je bent me voor, geeft me je kaartje, misschien zie ik je nog een keer?
​
bottom of page